آگاهی از علم ارگونومی و رابطه‌ آن با شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی در فیزیوتراپ‌های شهر شیراز

مقدمه: ارگونومی علمی است که به توانایی‌ها و محدودیت‌های جسمانی و روانی انسان پرداخته و عدم توجه به این علم منجر به آسیب‌های جسمانی کارکنان و کاهش کارآیی و بهره‌وری سازمان‌ها می‌گردد. هدف از این مطالعه، بررسی آگاهی از علم ارگونومی و رابطه‌ آن با شیوع اختلالات اسکلتی - عضلانی در فیزیوتراپ‌های شهر شیراز می‌باشد. روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع مقطعی-تحلیلی در سال 1394 انجام گرفت. در این پژوهش، کلیه فیزیوتراپ‌های شاغل در بیمارستان‌های شهر شیراز شرکت داشتند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه سنجش آگاهی در مورد ارگونومی بود. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 22 تجزیه‌وتحلیل شدند. نتا‌یج: میانگین سن و سابقه‌ کار فیزیوتراپ‌ها به ترتیب 5/8 ± 06/34 و 45/7 ± 38/9 سال بود. میانگین آگاهی فیزیوتراپ‌ها از اصول ارگونومی، وضعیت شرایط کاری، میزان آسیب شغلی و مشکلات کاری به ترتیب 50/0±15/3، 52/0±70/2 و 82/0± 80/1 از 5 امتیاز بود. بین آگاهی در زمینه‌ ارگونومی و اختلالات اسکلتی– عضلانی ارتباط معناداری وجود داشت (04/0P=). به ازای هر واحد افزایش آگاهی در زمینه ارگونومی نسبت شانس ابتلا به اختلالات اسکلتی – عضلانی در افراد کاهش می‌یافت (04/0P=، 995/0 – 086/0‌95=‌­CI%، 259/0OR=). بحث و نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد، افزایش آگاهی در زمینه ارگونومی موجب کاهش اختلالات اسکلتی- عضلانی می‌شود؛ بنابراین برنامه‌ مدون آموزشی می‌تواند تأثیر بسزایی در افزایش شناخت وضعیت‌های درست بدنی در حین انجام کار داشته و به تبع آن اختلالات اسکلتی – عضلانی و آسیب‌ها و مشکلات شغلی را کاهش دهد.